CLICK HERE FOR FREE BLOG LAYOUTS, LINK BUTTONS AND MORE! »

Monday, June 7, 2010

Hujan lebat sangat sekarang nih..kalau layan tido, nyenyak aku tido tak bangun-bangun..
tapi sekarang ni mood aku kurang baik, lagi-lagi sekarang tengah "bulan mengambang", senggugut lagi...aduh itu semua wanita akan alami..

Bila hujan lebat macam ni, teringat zaman kecil-kecil dulu, tinggal kat rumah sorang-sorang. Abang- abang dengan kak ngah pegi sekolah agama, ayah pula pegi kerja..Mak pula dah tiada , takut-takut pun aku beranikan diri..Pukul tujuh selalunya diaorang sampai rumah..

Teringat sekali, hujan lebat rumah terus blackout, aku punya takut, duduk dekat ruang tamu sampai ayah balik, nampak muka ayah baru aku menangis..pelik kan? sepatutnya, waktu ayah tak de la aku nangis, tapi itulah yang ayah aku didik kami adik beradik dari kecil..jangan sesekali takut, hidup kena berani..sebab tu aku seorang yang sangat berdikari..malah dulu waktu balik tadika semua orang mak ayah diaorang jemput. aku? aku hanya jalan kaki dari tadika ke rumah orang jaga aku. Sedih juga jalan -jalan sorang-sorang, nasib baik jarak tak berapa jauh, lebih kurang 600 meter.

Bila tengok tangan kawan-kawan kene pimpin bila balik tadika rasa cemburu pun ada,sedih pun ada,tapi aku nak buat macam mana, emak dah tiada..bila naik sekolah rendah, aku lebih berdikari.Walau aku balik pukul 12 tengah hari, aku akan setia menunggu ayah aku sampai pukul dua di kantin sekolah sebab ayah suruh aku tunggu abang dengan kakak aku sekali..jadi dalam masa 2 jam tu, aku buat homework yang tak berapa nak banyak dekat kantin sekolah, petang pukul 4:30 sampai 6:30 aku pergi sekolah agama, malam pula belajar mengaji dengan ayah..

Punyalah aku berdikari, percaya atau tidak, umur aku 7 tahun aku sudah pandai masak nasi..hangus, jangan cakap la..banyak kali nasi aku hangus, sebab dulu masak nasi guna dapur gas. Bila umur 10 tahun baru pakai periuk nasi eletrika.

Ingatkan bila dah ada emak tiri yang aku panggil ibu senanglah aku dengan kakak aku sikit,,tapi rupanya dia akan menetap di Kuala Lumpur sebab bekerja.Ibu aku balik minggu..bila aku nak masuk kolej baru ibu aku pencen.

Cakap pasal ibu,nasib baik ibu aku tak dapt macam ibu tiri yang lain. Dia baik dan memahami, walaupun kadang-kadang aku tak boleh nak terima idea, fahaman dan angin dia.Masuk tahun 2010 ni, genap sepuluh tahun ayah aku kawin dengan ibu aku.Nasib baik aku tak dapat adik. Takut cemburu itu memang ada, memandangkan aku anak bongsun tapi kalau dia dah kerja dan balik minggu, siapa nak jaga baby tu nanti..itulah yang dikatakan setiap kejadian ada hikmahnya..

Dan sekarang hujan masih lagi lebat, kalau nak ikutkan banyak lagi memori menggamit.
Walau apa pun, aku bersyukur dilahirkan sebagai Hidayah Binti Dzulkifli,,sebab bukan semua yang aku alami sepanjang 20 tahun ini, orang lain alaminya...

0 comments:

Post a Comment